நீயும் நானும்

மேகத்தின்
வேர்வைகளை
மரத்தின்
வேர்கள்
உறுஞ்சும்
உன் விழிகளின்
வேகங்களை
என் பார்வை
உறுஞ்சும்

தப்பிக்கப்
பார்த்தாயோ
இல்லை
தப்பிப்
பார்த்தாயோ
சிக்கிக்
கொண்டது
நானல்லவா

உனக்கே
தெரியாமல்
எனக்குள்
வந்து
சில பூக்களை
நட்டு வைத்துப்
போகிறாய்

நடுக்கிய
வகுடும்
இடுக்கிய
பையும்
வெடுக்கிய
நடையும்
சிதறிய
என்
இலக்கணம்

கை எடுத்து
நாடி தட்டி
சாமி முன்
உக்கி
போட்டு
நீ செய்யும்
விரைவு
தரிசனம்
தப்பாமல்
நானும்
உன்னை நோக்கி

யாருக்குத்
தெரிகிறது
இந்த தத்துவம்
உன் பற்று
இருந்ததால்தான்
உன்னை
பின்பற்றி
வருகிறேன்

உனக்கே
தெரியாத
உன் வீட்டின்
மொத்த மாடி
படிக்கட்டுகள்
எழுதாத
நீ வீசி
எறிந்த பேனா
அடிக்கடி
நீ ஒதுக்கி
விடும் முடிக்கற்றை
எனக்குத்
தெரியும்

என்னை
எப்போதாவது
கண்டிப்பாக
உனக்குத்
தெரியும்
என்ற
நம்மிக்கையில்...

-இப்படிக்கு
உனக்கு மட்டும் தபால்காரன்